Нарадзіўся Іван Пятровіч Данілаў 27.9.1924 г. ў в. Ляжыткавічы Драгічынскага района. Да вайны вучыўся ў Драгічынскай сярэдняй школы. Бацькі і настаўнікі даўно заўважылі ў кемлівым і разважлівым хлапчуку схільнасць да вучобы і рабілі многае, каб пасадзейнічаць развіццю юнаму дараванню. Але, на жаль, не ўсё заўсёды складвалася добра. Вёска ў тыя часы жыла вельмі бедна. Сяляне пастаянна марылі аб добрым кавалку зямлі, з якой звязвалі паляпшэнне свайго дабрабыту, а ў людзі, як кажуць, выходзілі толькі адзінкі з іх дзяцей.
Бацьку Івана, Пятру Мікалаевічу, які ў свой час скончыў агульнапрыходскую школу і нават быў у складзе зямельнага камітэта, маці, Марыі Якаўлеўне, вельмі хацелася, каб іх дзеці не былі горшымі за іншых. Таму, нягледзячы на матэрыяльныя цяжкасці, Іван Данілаў на выдатна закончыў сем класаў і марыў аб далейшай вучобе. Але перашкодай усяму стала Другая сусветная вайна.
Фашысцкая Германія напала на Савецкі Саюз нечакана і раптоўна. У пачатку вайны ніхто не ведаў, колькі жорсткасці, страху і бяды прынясе яна кожнай нашай сям’і. Івану Данілаву ў семнаццаць гадоў давялося перажыць такое, што не кожны чалавек вытрымае. Ужо з 1942 года ён — сувязны партызанскага атрада імя Шыша, а потым — імя Калініна Пінскага злучэння. Пазней разам з народнымі мсціўцамі ўдзельнічаў у баявых аперацыях: узрываў эшалоны з жывой сілай і тэхнікай ворага, граміў гітлераўскія гарнізоны… Не раз, як кажуць, знаходзіўся на валаску ад смерці.
Уліпені 1944 года партызанскі атрад, у якім змагаўся з ворагам ІванДанілаў, злучыўся з рэгулярнымі часцямі Чырвонай Арміі. Далей для маладога байца пачаліся нялёгкія франтавыя шляхі-дарогі. Пры вызваленні горада Маладзечна ён быў цяжка паранены. Лячыцца давялося ў некалькіх шпіталях. — Спачатку на лячэнне мяне адправілі ў Маскву, — успамінае Іван Пятровіч — У шпіталі, у які паклалі, не было першай групы крыві, што патрабавалася мне для пералівання. Жанчына-доктар спытала: «Ну што, галубок, рабіць? Застаецца толькі спадзявацца на маладосць твайго арганізма». I арганізм не падвёў Івана Данілава. Ён выкарабкаўся з хваробы без пералівання крыві. I менавіта ў тым маскоўскім шпіталі малады франтавік цвёрда вырашыў пасля вайны набыць прафесію ўрача.
У 1949 годзе Данілаў на выдатна скончыў Пінскую фельчарскую школу, а ў 1955-ым — Мінскі медыцынскі інстытут. Маладога спецыяліста накіравалі ў Гродзенскую вобласць, дзе ён пачаў працаваць урачом Поразаўскай раённай бальніцы.
У 1961 годзе І.П. Данілаў скончыў аспірантуру пры Мінскім медінстытуце, а ў 1962-ім абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Уплыў хранічнага танзіліту на стан сасудзістай сістэмы». Крыху пазней яго прызначаюць дырэктарам Беларускага навукова-даследчага інстытута гематалогіі і пералівання крыві. Менавіта на гэтай пасадзе па-сапраўднаму разгарнулася навуковая і практычная дзейнасць Івана Пятровіча ў галіне медыцыны. Ён апантана працуе над праблемай удасканальвання метадаў стабілізацыі кансервавання крыві, прызначанай для масавых пераліванняў.
Творчая, навукова-абгрунтаваная дзейнасць на ніве медыцыны дала магчымасць І.П.Данілаву ў 1972 годзе абараніць доктарскую дысертацыю. А ў 1974 годзе ён паспяхова прайшоў па конкурсу на вакантную пасаду загадчыка кафедры ўнутраных хвароб Мінскага медінстытута. Тут прафесар працягваў свае даследаванні па праблеме тромбафіліі і рэалогіі крыві пры інфаркце міякарду і хранічных захворваннях лёгкіх. 3 1993 года Іван Пятровіч зноў працуе ў навукова-даследчым інстытуце гематалогіі і пералівання крыві.
Дзейнасць вучонага ў вышэйшых медыцынскіх установах не абмяжоўваецца толькі навуковымі адкрыццямі і іх выкарыстаннем у практыцы. Дарэчы І.П. Данілаў аўтар звыш 400 навуковых прац, сярод якіх 6 манаграфій і 14 вынаходніцтваў. 3а прайшоўшыя гады Іван Пятровіч падрыхтаваў І8 кандыдатаў і 2 доктары медыцынскіх навук. Выдаў брашуру «Гемафілія». У ёё разглядаюцца сучасньп падыходы да лячэння прафілактыкі гэтага цяжкап захворвання.
Іван Пятровіч Данілаў узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны I ступені, медалямі. Жыве ў г. Мінску.
Працы І. П. Данілава
- Данилов, И. П. Забытые уроки истории / Иван Данилов. — Минск: Смэлток, 2010 — 301 с.
- Данилов, И. П. Западная Беларусь. Пережитые режимы. Записки участника и свидетеля / И. П. Данилов. – Минск: Смэлток, 2014. – 306с.
- Данилов, И. П. Записки западного белоруса: 1937-1945: политика и война глазами очевидца и участника : [уроженца Дрогич. р-на. Упомин. г. Пинск, Брест, Дрогичин, Янов-Полесский, Днепро-Бугский канал] / И.Данилов.- Мн.: Хурсик, 2007. — 357с.
- Данилов, И. П. Записки западного белоруса: 2-книга / И. Данилов.- Мн.: Хурсик, 2011. — 294с
- Данилов, И. П. История не из учебника = History not from textbook : взгляд западного белоруса / Иван Данилов. — Минск: Издательство Виктора Хурсика, 2012 — 342 с., [3] л. ил.
- Данилов, И. П. Ненужная война = Unnecessary War / Иван Данилов. — Минск: Смэлток, 2013 — 302, [3] л. ил.
- Данилов, И. П. Неудобная история глазами западного белоруса: эссе / И.Данилов.- Мн.: Хурсик, 2009. — 289с.
- Данилов, И. П. Размышления западного белоруса / И.П. Данилов.- Мн.: Хурсик, 2009. — 336с.
- Данилов, Иван Петрович. Стероидная терапия в клинике внутренних болезней, 1984
- Данилов, Иван Петрович. Трансфузионная терапия в клинике внутренних болезней, 1975
- Данилов, Иван Петрович. Хронический бронхит, 1989
- Пуповинная кровь в решении проблемы недостатка кроветворных клеток для трансплантации / Петевка Н. В., Данилов И. П. // Здравоохранение. – 2013. – № 9.
